Het is een zachte lentevrijdagavond. De temperatuur is precies goed: 23 graden, met een zachte bries die de lucht verkoelt en de bladeren zachtjes doet ritselen. De zon zakt langzaam aan de horizon en schildert de hemel met een warme, rodende gloed, alsof de avond zichzelf hult in een gouden mantel. Het is het perfecte moment voor een ontspannen wandeling, om na te genieten van de smaak van de sappige, medium-rare biefstuk die je eerder genoot, samen met dat fluweelzachte glas rode wijn.
In deze betoverende ambiance kleden we ons om, in de veiligheid van thuis, om ons voor te bereiden op een romantische avond. Oh, hallo, ik had niet door dat je ook meekeek terwijl Yasmina in haar zilver-turquoise jurk stapt. Het is een prachtig gezicht, nietwaar? Elke beweging—het naar links laten vallen van haar hoofd zodat haar haren mee die kant opvallen en haar hals zich elegant ontbloot—en de onschuldige knipoog van haar amandelvormige ogen dragen bij aan de magie van dit moment. En hier ben jij, net als ik, een stille toeschouwer van deze intieme voorbereiding.
Laat me me ook even voorstellen. Mijn naam is Rey, en zoals je kunt zien, straal ik een zelfverzekerdheid uit die je meeneemt in de magie van dit moment. Ik ben een bescheiden 1 meter 83, met een lichte tint die de zon lijkt te omarmen, mijn sportieve uitstraling weerspiegelt mijn actieve levensstijl. Wanneer onze handen elkaar ontmoeten, voel je de kracht van mijn stevige handdruk. Aangenaam! Laten we weer even bij Yasmina gluren en haar attenderen dat we haast moeten maken, zodat we op tijd aankomen.
Zie je haar daar zitten achter de kaptafel? Ze is bezig zichzelf, de Yasmina waar ik zes jaar geleden stapelverliefd op werd, nog mooier te maken. Haar kastanjekleurige krullen vallen over haar schouders, ze heeft een smalle taille waar je je armen omheen kunt om haar vervolgens op te tillen en in het rond te draaien. Haar uitstraling is betoverend, een zandloperfiguur waarvan het loper gedeelte overgaat in een partij: bijtklare, grijpgrage, wanneer je me voorbijloopt, hoor je alleen ‘SMACK’, en als ze omdraait en boos kijkt, grijp ik je zachtjes bij je keel en bijt ik zachtjes op je onderlip, type heupen. Mijn oprechte excuses; mijn intrusieve gedachten wonnen het van mijn normaal kalme zelf. Laten we stellen dat Yasmina’s zilver-turquoise jurk haar rondingen op de juiste wijze accentueert. Een volle cup C en mooie volle rondingen om op te zitten.
Wacht even, ik stap even op Yasmina af. Zachtjes pak ik haar bij de schouders beet, buig licht over haar heen en zeg: “Babe, het is tijd om te gaan. Vergeet niet dat het nog zo’n kwartier rijden is voordat we er zijn,” en ik eindig met een kus op haar wang. Yasmina kijkt op en onze ogen ontmoeten elkaar. Ik verdwaal heel even, een momentje, ssst, even stil… Damn, wat is ze mooi. Ze antwoordt: “Nog heel even, ik ben bijna klaar…,” haar drang naar perfectie weerspiegelt haar karakter. Wanneer ze iets doet, gaat ze er voor de volle 100 procent voor. Goed is niet goed genoeg, alleen het beste telt.
Ik til haar van de stoel en fluister in haar oor: “Schat, je bent nu al onweerstaanbaar lekker, nog even en we gaan nergens meer heen.” Ze draait zich om en kijkt ondeugend, lief, boos, vol verwachting, maar ook op een manier waaruit je kunt aflezen: je kunt maar beter wachten, na alle tijd die ik hierin heb gestoken. Altijd wanneer ze me zo aankijkt, voel ik een lichte drang om haar zachtjes te bijten. Yasmina duwt me zachtjes van haar af. “Goed dan. Maar je helpt me wel bij het uitkiezen van een tas en hakjes,” zegt ze met een knipoog en een zacht stootje van haar heup tegen de mijne. Na mijn keuze gemaakt te hebben zijn we dan eindelijk klaar.
Yasmina en ik nog even naar onszelf in de spiegel in de hal bij de voordeur. Ik heb mijn arm om haar heen, met mijn hand op haar heup, terwijl Yasmina haar tasje elegant voor zich houdt. We elkaar aan en zeggen bijna tegelijkertijd: “Wat een match made in heaven.” We openen de voordeur en stappen uit de veiligheid van ons thuis, op weg naar de auto om te vertrekken.
